Marleentje in haar eentje

24 maart 2020 - Tilburg, Nederland

Bestemming? Bekend. Oh, en bestemming ook al bereikt. Ik hang mijn jas zelf wel even op hoor. Wat fijn dat mijn kleren al in de kast hangen! Scheelt weer een hoop gehannes vanuit die backpack. Goh, van de weinige mensen die hier zijn ken ik iedereen al. Niet dat geforceerde sociale gedoe de hele tijd, heerlijk toch? Nou, aan dat boek kom ik wel toe! De omgeving verkennen? Mwa, what's new?  Maps.me uitgespeeld. Er is een gratis wasmachine dus geen gekloot met die muntjes, hoe chill. Eten binnen handbereik, een keuken en badkamer die ik maar met drie mensen hoef te delen én ik heb een privékamer, dat komt niet vaak voor. I can handle this! En ze hebben een motherf*cking dakterras, hoezee! Hé, loopt daar nu een kat? Thank god ben ik ingeënt voor rabiës. Nawwhhh, kom hier!

Ja, was het allemaal maar zo'n feest.

De titel 'Marleentje in haar eentje' verloor het eind 2017 van 'Marleen waar ga je heen'. Nu, op 24 maart 2020 is het tijd voor een comeback en is eerstgenoemde titel relevanter dan ooit. Jaja, wie had dat gedacht? Marleen gaat voorlopig (vooralsnog tot 1 juni) namelijk helemaal nergens meer heen (sad!). Zo'n kleine twee jaar na mijn laatste blog (auw ik word oud), wordt het tijd om weer het een en ander op te gaan schrijven. Eenmalig? Vaker? Voor wie? Geen idee. Maar mensen, alles wat nu gaande is, is toch wel een reis op zich te noemen. Of avontuur. Noem het zoals je wil.

Het is crisis. De Corona Crisis. Zie je het ook al in de geschiedenisboeken staan? Ik kan de woorden eigenlijk al niet meer horen. Maar wat doe je er aan? Binnen blijven, handen 20 seconden wassen, 1,5 meter afstand, hoesten en niezen in je elleboog, jaja dat weten we nu allemaal wel. Dat is niet waar ik het over willen hebben. Althans, niet op de voorgrond. Eigenlijk schrijf ik dit op voor het nageslacht, mijn nageslacht. Nee, niet dat ik een bijdrage wil leveren aan de verwachte babyboom over 9 maanden, rustâââgh (bovendien is dat vrijwel onmogelijk met de huidige social distancing en alle Tinderdates lopen nu toch al in de soep). Ook even er van uitgaande dat ik niet overlijd aan corona... Maar gewoon. Dat ik later nog eens terug kan lezen van hoe deze tijd ook al weer was. "Kijk, kinders, zo is mama deze bizarre tijd nuttig doorgekomen: Ik ben gaan sporten (eindelijk een summer-proof-body, waar je geen kut aan had want NIEMAND KON OP VAKANTIE), pakte mijn meditatie en Spaans weer op, vond een juridische baan (als ik toen ergens geen excuus meer voor had...), maakte e-i-n-d-e-l-i-j-k die fotoalbums af die al jaren waren blijven liggen (jep, mijn wereldreis is er zo een)..." en meer van dat soort goede voornemens. Maar wat dat betreft zal het waarschijnlijk net zo zijn als na 1 januari. Uiteindelijk kwam het er toch allemaal niet van en zat ik gewoon de helft van de tijd met een zak chips Netflix te kijken. 

"Netflix, wat is dat mama?"

*Note to self*: De pil vrouwke. Niet vergeten een voorraad in te slaan. Belangrijk. Ik zit opgesloten in een huis met drie mannen. (Grapje mam.)

Kom op, Marleen, schouders eronder. Ik wil zo graag deze tijd omzetten naar iets positiefs. Hoe vaak maken we nu mee dat de hele wereld stilstaat en er tegelijkertijd zo veel gebeurt? Dus ik kan dit en ga er godverdomme wat van maken!

Zouden er trouwens al scheldwoorden bestaan met het woord corona? Of is deze vraag nu nog een beetje not done? Dan moet je het ook zeggen... Tijd zat in ieder geval om iets te bedenken wat lekker bekt, nietwaar? Een eerste suggestie? Coronalijer. 

Laat ik afsluiten met wat leuks. Er is tijd om te dromen. Dromen van alle dingen die we straks wél weer kunnen doen. De reizen die we kunnen maken (als er iets is wat ik nu wil is dat het wel). De mensen die je weer kan knuffelen. Maar echt. In de tussentijd? Is Moes de poes mijn slachtoffer, of andersom (wie zal het zeggen?), hebben we Skype en digitale Houseparty's, gaat mijn schoonmaakwerk bij de ouderen/zieken gewoon door zolang ik niet ziek ben (zorgsector), mogen we net als gevangenen af en toe even buiten luchten, kleur ik me suf in een kleurboek voor volwassenen (ja dat is wat isolatie met me doet), praat ik tegen mijn plantjes (nee dat deed ik voor de isolatie ook al) en heb ik een goed excuus om online te shoppen, nietwaar? ;-) 

Ik ben echt benieuwd wat het met de mensen gaat doen. Wat het met mij gaat doen. Wat het met mijn kapsel gaat doen, haha. Zie het als een sociaal experiment. Ofja, sociaal... Zou er een run komen op de kontensproeiers als het wc-papier straks écht op is? Dat soort vragen.

Enfin.

Ellebooggroetjes dan maar van Marleen

2 Reacties

  1. Josette:
    24 maart 2020
    Leuk verslag hoor. Ik had ook al het plan opgevat om weer eens in mijn dagboek te gaan schrijven. Goed van je om niet bij de pakken neer te blijven zitten....Zeker in zo'n klein kamertje komen de muren dan snel op je af. Gelukkig heb je moes om te knuffelen. Ik zou nu ook graag een arm om je heen slaan maar ja😕 kan nu even niet. Ga zo door met schrijven...je hebt er talent voor...Misschien alleen iets minder grof hier en daar🙄...Is niet nodig toch? Dikke knuffel van je moedertje😘
  2. Tante Françoise.:
    24 maart 2020
    Hoi Marleen, ha ha heb vandaag een nieuw talent ontdekt... heb iemands haar geknipt. Zag er op het eind redelijk goed uit. Wat een vertrouwen in mij he? Fijn dat je toch nog anderen kunt helpen in de zorg, ook al is het soms spannend als je er te lang over nadenkt. Blijf gezond en hopelijk snel tot ziens.