Are you lost darling?

Marleen waar ga je heen? Ja dat vroeg ik me afgelopen woensdag ook af ja. Jezus, wat doe ik mezelf aan? Al die stress en spanning van te voren, je had me moeten zien, zowat op het puntje van een mental breakdown. Dan hoor ik je misschien denken, maar dat is toch ontzettend leuk zo'n reis? Waar maak je je druk om Marleen? Nou, het is niet niks hoor in je eentje naar Australië. Weet je wel niet hoe facking eng dat is? Ja, maar het is ook niet de andere kant van de wereld, oh shit dat is het dus wel! Ik had er de afgelopen dagen dan ook helemaal geen zin meer in en verkeerde in een soort apatische toestand. Alles ging zo'n beetje langs me heen en aan gesprekken nam ik niet echt meer deel. Sorry daarvoor haha. Ik kon nog maar een ding denken: ik ga naar Australië. Ik ga het echt doen. Echt? Ja echt.  Oh my god. Waar ben ik aan begonnen? Het grappige is dat mensen om mij heen niet geloofden dat ik echt zou gaan, en dat ik dit gekke idee misschien uit mijn hoofd had gehaald. Totdat ik opeens een vliegticket had geboekt en nog maar twee weken de tijd had. 

En toen zat ik daar, afgelopen woensdag, in het vliegtuig naar Sydney. Gewapend met backpack, wandelschoenen en zo'n uitgezakte harembroek. Mama hoeft niet bang te zijn dat ik een Australiër aan de haak sla op deze manier. Ik had tussenstops in Cairo (Egypte), Bangkok (Thailand) en Singapore. Zo hee, dat was me het reisje wel! Het heeft me zo'n 41 uur gekost om van Nieuwkijk in mijn hostel in Sydney te komen. Onderweg alleen al was ik onder de indruk van deze, voor mij nog onbekende, wereld. En dan was ik alleen nog maar op de vliegvelden en in het vliegtuig geweest. Alleen al het feit dat er een Koran of ander heilig boek bij binnenkomst van het vliegtuig aan de wand hing, was al zo'n momentje van 'Oja, natuurlijk'. Er waren gebedsruimtes op de vliegvelden, mannen liepen in lange witte gewaden, ik kon Arabische films kijken in het vliegtuig en er stonden allerlei tempels en grote beelden midden tussen de incheckbalies. Fascinerend, die cultuur verschillen. Gedurende mijn reis draaide ik dus ook wel bij en begon ik er zin in te krijgen. Kom maar op! Let's do this! Ik werd alleen al blij van mijn eerste vliegtuigmaaltijd. Alleen ja, hoe eet je zoiets? Ik probeerde stiekem bij mijn Dubainaarse buurvrouw te kijken of zij er wel iets van begreep en wist wat ze at, maar uiteindelijk besloot ik maar gewoon alles op te eten, want ja, honger. Door de douane heen gaan blijft spannend. Ik ben op de een of andere manier altijd bang dat ik onbewust iets crimineels doe. Zeker bij die streng kijkende Aziatische douane ambtenaren, daar word je bang van. Maar dat terzijde. Tijdens mijn vlucht kwam ik al wat andere backpackers tegen die, net als ik, ook onderweg waren naar Sydney met een Work&Holiday visum. Ik kon altijd een biertje met ze drinken zeiden ze. En zo had ik al weer mijn eerste contacten. Grappig hoe snel dat dat weer gaat.

En nu zit ik dus dit reisverslag te typen vanaf de andere kant van de wereld. Bizar hè? Veel heb ik nog niet gedaan sinds ik hier ben, want ik voelde me eerlijk gezegd een slappe vaatdoek. Moe dat ik ben, ik wil slapen maar kan niet slapen, ben misselijk maar wil toch eten en weet gewoon even niet wat ik met mezelf aan moet. Dat zal dan wel een jetlag heten. Naast slapen, douchen, boodschappen doen en eten heb ik dus nog niet veel gedaan. Ik heb een paar straten rondom mijn hostel gezien en door de Thai en China town gelopen. De Australiërs komen op mij tot nu toe direct, zelfverzekerd en behulpzaam ('Are you lost darling, can I help you?') over. Wat opzich ook wel prettig is, is dat ze je kunnen verstaan! Al heb ik nog wel even moeite daarentegen met hun Australische accent. Australiërs zien er verzorgd en modern uit. Heel wat anders dan die versloeberde Hongaren.Verder beginnen op de een of andere manier mensen allemaal tegen mij te praten. Misschien straal je iets benaderbaars uit in je eentje. In het vliegtuig dacht een jongen uit Singapore dat ik Australische was, lol. Mensen uit het hostel vinden mijn Engels goed (goed voor mijn ego) en CHECK! ik heb mijn eerste gesprek met een echte Australiër gehad. Oh en ik heb de bekende Australische 'Tim Tams' gegeten. Iets verrukelijks met, hoe kan het ook anders, chocola. Google maar even als je wilt watertanden. Verder wist ik dat ze hier aan de linkerkant van de weg rijden maar dat is toch even gek als je dat in het echt ziet. Ooit aan gedacht dat je dan ook aan de andere kant bij de bus moet opstappen? Nog een ander leuk feitje, als het voetgangerslicht op groen springt, maakt ie zo'n speelgoed pistool geluidje, alsof ik aan het lasergamen ben. Dusja , die bevinding wilde ik ook nog graag even met jullie delen. Tot slot zit er een grote groep inwoners uit Nieuw-Caledonië (een Franstalig gebied in de buurt van Australië) in mijn hostel. Mannen en vrouwen in lange jurken, rokken en met hoofdoeken in allerlei vrolijke kleuren. Ze bidden en zingen wat in het rond. Gezellige boel hier dus.

Ik hoop dat ik me morgen iets beter voel, want wil Sydney gaan ontdekken! Ik heb mezelf een paar dagen rust gegeven om even te acclimatiseren en ga daarna wel de belangrijke zaken zoals werk regelen. Qua weer hoef ik nog niet echt te wennen, het mag dan wel Australië en lente zijn, maar wie denkt dat ik al lekker aan het zonnen ben, heeft het mis. Vandaag gewoon regen gehad! (Had ik toch maar wat meer lange broeken meegenomen.)

Of ik altijd al naar Australië heb willen gaan? Nee. Dat antwoord is simpel. Wel was ik weer toe aan een nieuw avontuur en laat Australië daar nu de beste plek voor zijn als backpackerswalhalla. Zo'n halfjaar Boedapest doet toch echt iets met je. Je wil dat gevoel van vrijheid terug. Het doet je echt verlangen naar meer, je wordt haast gulzig en wil meer en meer van de wereld zien. En dat gelukzalige gevoel hoe dan ook zo lang mogelijk vasthouden. Nieuwe mensen ontmoeten , bijzondere plekken ontdekken, weg van de dagelijkse sleur, op naar het onbekende. Ik was gewoon zo intens gelukkig dat half jaar. En hoewel dit een hele andere setting is, hoop ik weer terug te komen bij dat gevoel dat reizen in je losmaakt. Andere reizigers zullen zich vast in dit zweverige gedoe herkennen. En wat heb ik immers te verliezen? Dit is het moment. Of ik bang ben? Het alleen op reis gaan vind ik nog niet eens het engste, weet je dat. De spinnen, slangen en alle andere grootste en gevaarlijkste dieren die hier zitten., daar ben ik het meest bang voor. Elk beest wil je hier killen. Of en hoe ik dat ga overleven , zie je in mijn volgende blog, of niet natuurlijk haha.

Liefs!